Okręty podwodne klasy Vanguard to seria nuklearnych okrętów podwodnych przenoszących pociski balistyczne (SSBN) obsługiwanych przez Królewską Marynarkę Wojenną Wielkiej Brytanii.
Zostały wprowadzone do służby w latach 90. jako część brytyjskiego programu odstraszania nuklearnego i są wyposażone w balistyczne pociski Trident II D5, produkowane w Stanach Zjednoczonych.
Główne cechy okrętów podwodnych klasy Vanguard:
Typ: nuklearne okręty podwodne przenoszące pociski balistyczne (SSBN) Wejście do służby: 1994 (pierwszy okręt klasy, HMS Vanguard) Napęd: energia jądrowa, umożliwiająca długotrwałe zanurzenie bez konieczności wynurzania się w celu tankowania Główne uzbrojenie: balistyczne pociski Trident II D5, zdolne do przenoszenia głowic nuklearnych Zdolność odstraszania nuklearnego: Stanowią centralny element strategii obrony nuklearnej Wielkiej Brytanii, działając w oparciu o zasadę ciągłego odstraszania (przynajmniej jeden okręt klasy Vanguard jest zawsze na patrolu)
Znaczenie okrętów podwodnych klasy Vanguard
Te okręty podwodne stanowią podstawę brytyjskiego odstraszania nuklearnego, zapewniając możliwość drugiego ataku nuklearnego w przypadku agresji przeciwko krajowi. Są zaprojektowane do dyskretnej i długotrwałej służby pod wodą, będąc praktycznie niewykrywalnymi.
Zastąpienie przez okręty klasy Dreadnought
Okręty klasy Vanguard stopniowo będą zastępowane przez nowe okręty klasy Dreadnought, które są obecnie w budowie. Nowe okręty mają zostać wprowadzone do służby na początku lat 30. XXI wieku, kontynuując brytyjski program nuklearny.
Treść powstała przy pomocy AI i została zredagowana przez zespół redakcyjny. Źródło: royalnavy. Zdjęcie: Instagram @royalnavy